Bijna aanrijding met 3 herten, een grijze auto en een mega donatie!

Waar ik vorige week een hele ronde langs het Veerse Meer door de regen fietste, zou het afgelopen zaterdag een mooie droge dag worden met weinig wind. Ik had een rondje Walcheren in gedachten, ongeveer even ver als vorige week maar met iets meer hoogtemeters.  Op vrijdagavond printte ik de route uit (handig om aan het stuur te hangen) en de volgende ochtend begon ik na het ontbijt uitgerust in de schemer aan de grote trainingsronde.

Vanaf Veere fietste ik naar Vrouwenpolder, daar reed ik via het prachtige Oranjezon naar de Mantelinge bij Oostkapelle. Ik was blij met het profiel op mijn banden, het leek af en toe wel een mountainbike track! De route liep dwars door het bos, door de bomen heen begon het een beetje te miezeren. Het grote voordeel van een fietstocht op zaterdagochtend in oktober is dat er heel weinig mensen zijn. Dat er wel andere bezoekers in het bos zijn, bleek al gauw. Na een bocht botste ik bijna op 3 volwassen herten inclusief gewei. Best een indrukwekkend gezicht! De herten vonden mij iets minder indrukwekkend denk ik want ze bleven lang staan. Omdat ik niet de beste fotograaf ben met een telefoon was ik toch te laat en waren de foto’s eigenlijk te slecht om met jullie te delen.

De slechte foto van de herten.

Na dit kleine avontuur begon het grote avontuur. Via Domburg reed ik naar Westkapelle. De verhalen over ‘de Zeedijk met windje tegen’ bleken te kloppen. Het was windkracht 6 en ik had hem pal tegen. Ik vond dat ik halverwege de Zeedijk wel een keertje mocht stoppen voor een foto en daarna ploeterde ik voort, wetende dat er straks bij mijn fietstocht een gedeelte van een paar honderd kilometer zal zijn waar ik waarschijnlijk continu wind tegen zal hebben.

Eenmaal onderlangs de duinen merkte ik weinig meer van de wind. Het fietspad was echt fantastisch mooi! De miezer was opgehouden, een klein zonnetje brak door de dichte bewolking en met wat herfstbladeren op de grond was het een prachtige rit! Af en toe een beetje uitkijken voor wat zand wat op het pad was geblazen, maar dit was een erg leuk stukje om te fietsen zo in de luwte van de duinen.

Bij Zoutelande sloeg ik linksaf richting Meliskerke. De molen stond mooi in het zonlicht met een typische Nederlandse lucht erachter. Ook hier moest ik weer een foto van schieten natuurlijk. Bij het pakken van mijn telefoon kreeg ik een email van Stichting MS Research dat er een anonieme donatie van €100,- was gestort! Ik blijf het bijzonder vinden dat mensen zoveel geld storten voor het goede doel. Hierdoor werd ik natuurlijk nog gemotiveerder om verder te trappen. Met een lekkere snelheid (want inmiddels had ik wind mee) vloog ik over het prachtige Walcherse land. Biggekerke, Koudekerke, Middelburg en via Gapinge weer terug naar Veere. Uiteindelijk heb ik 55 kilometer gefietst en 10 dorpen gezien, een mooie rit die ik zeker nog eens over zal doen!

 De molen van Meliskerke

Dan een kleine update over mijn ‘supermarkten-actie’ waarbij de supermarkt gelegenheid geeft aan de mensen die de lege flessen inleveren om het statiegeld bonnetje in een box te stoppen. Aan het eind van een periode (een maand, of soms langer) worden alle bonnetjes dan gescand en wordt het bedrag op mijn actiepagina bijgeschreven. Een manier van sponsoren die ik bij een andere sponsoractie heb afgekeken, maar beter goed gekopieerd dan slecht bedacht...

Naast het feit dat dit best wel eens een mooi bedrag kan opleveren krijg ik ook de gelegenheid om mijn A4’tje met informatie over mijn sponsortocht op te hangen. Hierdoor kan ik veel mensen bereiken met informatie over mijn tocht om geld op te halen voor onderzoek naar MS. Vandaar dat ik de afgelopen paar weken langs verschillende supermarkten ben gegaan om te vragen of ik hier gebruik van mag maken.

Nu kan ik lang niet bij iedere supermarkt mijn formulier ophangen wegens verschillende redenen, maar deze week kreeg ik een belletje van de Jumbo uit Oostkapelle dat ik mijn actieformulier ook daar een tijdje op mag hangen komende zomer. Echt heel fijn! Ook bij de Albert Heijn op de Pottenbakkerssingel in Middelburg mag ik mijn formulier ophangen deze zomer. En vanaf 1 november (dat is volgende week al!) mag ik een periode mijn A4’tje ophangen bij de Albert Heijn in de Veersche Poort, Middelburg. Ik wil deze supermarkten vanaf hier nu al bedanken, en natuurlijk wil ik jullie allemaal oproepen hier massaal de lege flessen in te leveren, en het bonnetje in de daarvoor bestemde doos/brievenbus/box te stoppen!

Als laatste wil ik graag iemand bedanken die een erg grote donatie heeft gestort. Deze donatie is anoniem gedaan. Het bedrag van €500,-  maakt dat we precies een maand na het opzetten van de actiepagina al ruim €2000,- hebben opgehaald. Echt gigantisch!

Nu vind ik iedere donatie schitterend. En een donatie van €5,- kan voor de één even veel waard zijn als een donatie van €500,- voor de ander. Voor mij is deze donatie dan ook even veel waard als iedere andere, maar voor het onderzoek naar MS wordt er wel echt naar de cijfers gekeken. Daarom vind ik dit toch echt het vermelden waard.

Vanmiddag heb ik een kort ritje gemaakt om intensief te trainen. Van Veere naar Vlissingen en weer terug. Het Vlissings Jaagpad zal ik nooit als mijn favoriete fietspad bestempelen, en met windkracht 7 tegen de wind in fietsen is dan ook echt geen pretje. Gelukkig kon ik in Vlissingen omkeren en vloog ik over het asfalt terug naar huis.

Dat fietsers overal voorrang hebben in Gemeente Middelburg heeft mij als automobilist vaak verbaasd. Ook als fietser begrijp ik het nog niet helemaal, want ik blijf bij mijn mening dat het verkeer er niet veiliger op wordt als je als fietser zomaar overal voorrang hebt. Een mevrouw in een grijze auto deelde mijn mening, maar niet de weg waar ze volgens de bordjes toch echt ‘te gast’ is. Gelukkig werken mijn fietsremmen goed, en heb ik voor de zekerheid een helm op.

Hoe het afliep met de mevrouw en de grijze auto? Die haalde ik even later natuurlijk gewoon netjes weer in. Al die langzame fietsers daar op de Kaai in Middelburg waar je als automobilist altijd maar achter zit...

54 Kilometer door de miezer.

-English below-


Zoals ik jullie in mijn vorige blog vertelde was mijn eerste grote ronde van bijna 2 weken geleden net een paar kilometer te groot (of eigenlijk ben ik iets te hard van start gegaan) Dit wilde ik vorige week anders doen.

Op donderdag heb ik lekker een uurtje hard gefietst, op vrijdag stond de fiets mooi in de garage om krachten te sparen want op zaterdag zou ik voor het eerst rond het Veerse Meer gaan fietsen. Iets wat ik één keer in mijn leven heb gedaan toen ik nog echt jong was. Ik zal me het laatste stuk over de Veerse Gat dam met regenwind altijd blijven herinneren! Met dit in het achterhoofd besloot ik op vrijdagavond om met dat stuk de volgende morgen te starten.

Blij van de energie om dit ‘nieuwe kleine avontuur’ te starten stond ik op. Al gauw had ik door dat het een beetje regende, maar dit zou vast snel over gaan. Na het ontbijt vertrok ik in de schemer met een goed gevulde bidon en een banaan aan mijn tocht rond het Veerse Meer.
Ik was nog geen 500 meter onderweg of ik voelde al nattigheid aan mijn achterste. Omdat er zoveel water op de weg lag en ik geen spatborden op mijn mountainbike heb was ik na een halve kilometer al nat tot op de onderbroek. Dat beloofde nog een lange tocht van 54 kilometer te worden!

Gelukkig stond er weinig wind, en met de vorige rit nog vers in het geheugen (en in de benen!) begon ik rustig aan mijn rondje. Het uitzicht was niet echt fantastisch, maar het was wel heerlijk rustig op de weg. De route die ik via fietsknooppunten in elkaar had gezet bleek niet helemaal te kloppen, maar omdat er toch niemand door de druilerige regen op pad was heeft niemand mij 3 keer over dezelfde rotonde zien fietsen op zoek naar 'bordje nummer 11’ in de buurt van Kamperland.

Via Kortgene kwam ik eindelijk aan bij het Veerse Meer. Het zag er heel sereen uit. Een foto schieten bleek lastiger dan gedacht omdat mijn handen inmiddels goed verkleumd waren van de kou en de regen. Ook mijn iPhone had het minder goed naar z’n zin in een natte regenjas, zelfs het boterhamzakje waar ik hem in had gestopt bleek niet helemaal te helpen. 

                                         Een hele grijze dag om te fietsen!

Nadat ik de sluizen was gepasseerd fietste ik richting Wolphaartsdijk waar ik de omgeving herkende omdat ik daar vorig jaar tijdens mijn vrijgezellenfeest op een Solex in de zon had gereden. Deze rit leek daar totaal niet op, maar toch had ik het nu ook naar mijn zin. Ik was alweer bijna rond het meer gefietst en had eigenlijk nog wat energie over, dit trainingsrondje ging erg lekker!

Thuis gekomen trok ik buiten mijn natte kleren uit en stapte ik onder de douche. Wat is zo’n warme douche dan heerlijk! Uiteindelijk bleek ik 54 kilometer te hebben gefietst met een gemiddelde van zo’n 23km/u. Bijna dezelfde rit als de week ervoor, maar nu kwam ik een stuk minder moe thuis. Voldaan plofte ik op de bank met een bakje kwark met honing.

Buiten het trainen om ben ik natuurlijk ook druk bezig met het vergaren van sponsors en het opzetten van sponsoracties. Zo kreeg ik te horen dat ik in juni en juli mijn formulier met de actie mag ophangen bij de Albert Heijn in het centrum van Middelburg zodat mensen de bonnetjes van de lege flessen in de box kunnen doneren. Echt superfijn! Ook heb ik bedacht om in het voorjaar 24 uur achter elkaar te fietsen. Dit om mijn actie van september onder de aandacht te brengen en om nog een extra centje te verdienen voor Stichting MS Research. Jullie zullen hierover ongetwijfeld nog meer horen!

Het persbericht waar ik in de vorige blog over schreef is ook bijna af. Hopelijk zullen jullie binnenkort niet de enigen meer zijn die van deze actie afweten. Met een beetje geluk (en hulp) hoop ik regionale bladen te bereiken. En misschien zelfs een paar landelijke dagbladen!

Morgen wordt er weer een grote ronde gefietst (al heb ik deze week al 2 keer 30km. In de benen zitten) en ongetwijfeld zal ik wel weer iets meemaken. Over die belevenissen zal ik de volgende keer schrijven.

Voor nu ontzettend bedankt voor het doneren op de actiepagina en voor het volgen op Facebook, Instagram en Twitter. We hebben bij elkaar al meer dan €1400,- opgehaald voor Stichting MS Research!

As I wrote in my previous blog, my first big ride was just a couple of kilometres too big for me. I started a bit too fast and I wanted to do things differently this time.

On Thursday I cycled for about an hour pretty fast. On Friday I left my bicycle in the garage to safe some power for Saturday since my plan was to cycle around Lake Veere. I’ve done that circle once before in my life when I was very young, and I’ll always remember the last bit on a long dam along the coast when it was very windy. That’s why I decided on Friday evening to start with that bit so that I would have tailwind there.

It gave me so much energy to start this ‘new little adventure’ that I woke up early. Soon enough I noticed the rain on the window, but it would be dry very soon, I hoped a bit too ambitiously. After breakfast I started my trip with my waterbottle filled and a banana in my pocket.

After only 500 meters I felt that my bottom was wet. There was lots of water on the road and since I don’t have any mudguards on my bike my underpants were very wet already! It promised to be a very long 54 kilometres.

Luckily there wasn’t much wind, and with my previous trip in mind (and in my legs) I started slowly to ride around Lake Veere. The views weren’t very memorable but it was nice and quiet on the road. The route I had planned turned out not to be exact, but because it was drizzling rain and no one was on the road, nobody saw me taking the roundabout for 3 times in a row looking for ‘sign number 11’.

Via a little town called Kortgene I finally reached the lake. It looked very serene! Taking a picture was a bit harder then expected. My hands were cold from the rain and my iPhone wasn’t very happy being wet.

After passing the locks I cycled towards Wolphaartsdijk where I recognized the area because this is where we rode our Solex in the sun on my bachelor party. This trip was completely different, but yet I was enjoying this one too. I was almost back in Veere and I still had some energy left, this training turned out to be pretty good!

Arriving at home I took off my clothes outside and took a nice and hot shower. A hot shower is so underrated when cycling in the rain for 2,5 hours!

In the end I cycled 54 kilometres averaging almost 23km/h. Almost the same ride as the week before, but this time I was a lot less tired. Satisfied with the good result I sat on the couch with some yoghurt and honey.

Next to training for the big trip I’m busy with getting sponsors and creating little fundraisers to sponsor my trip. I got a message this week from another local supermarket that I can hang a paper next to the RVM so people can put the empty bottle tickets in the box from the 1^st of June in Middelburg!
I also came up with an idea to go cycling for 24 hours straight next spring. You’ll hear more about this little fundraiser trip later this year.

The press release I wrote about in my previous blog is almost finished. I hope you won’t be the only people to know about this fundraiser soon. With a bit of luck (and help) I’ll reach some local newspapers and maybe even some national newspapers as well.

I’ve cycled another big round last Saturday again so I’ll tell you more about that one next time.

For now I’d like to thank you guys for donating on my fundraiser page, and for following me on Facebook, Instagram and Twitter. We’ve raised more then €1400,- for MS Research already!